Keryan
Isle
- GATEWAY
Story
Dragons
-Elayn
-Illya
-Stassyn
KSG!
"Ik zal alles vertellen als je beloofd hier rustig te liggen en bij te komen. Gewoon luisteren." Illya gaf een kneepje in haar hand en begon.
"Het begon allemaal op die enige stormachtige avond. Ik reed op de autosnelweg naar huis, maar ik was met mijn hoofd nog in de bibliotheek. Jij wist het niet Elayn maar ik was een artikel op het spoor. Bewijs dat we niet de enige denkende wezens zijn. Eén woord bleef opduiken: Lyria. Het was allemaal heel obscuur. Maar dit is wat ik na enkele maanden onderzoek in handen had.
In een andere dimensie waar de tijd anders loopt, was er een nieuw soort mens ontstaan. Deze nieuwe mensen waren groter, sterker en ook begaafd in paranormale zin. Bij dit alles waren ze ook nog eens goed herkenbaar door hun speciale ogen. De planeet was overbevolkt en regeringen hadden een groep nodig om te verbannen. Deze nieuwe soort was meer dan geschikt om aan de schandpaal te nagelen. Uiteindelijk werden ze allemaal, een goede 2000 op een ruimteschip gezet. Er was voedsel en lucht genoeg voor enkele jaren, maar ooit zouden ze moeten landen. Die dag kwam sneller dan verwacht toen een ring asteroiden tegen hen vloog. De enige planeet die bewoonbaar was, was dit maar voor de helft. De nieuwe mensen landden op de Noordelijke helft en noemden haar Lyria naar hun twee leiders. Maar ze waren niet alleen op die planeet. Er waren andere intelligente wezens die een vreemde gelijkenis toonden met onze mythische draken. Dat we draken kennen zou ook al voortkomen uit een parallelle dimensie. Ik weet niet hoe die info precies door de muren komt, maar ergens zijn er gaten, of plaatsen van nabijheid waar sommige mensen meer kunnen zien dan hun eigen dimensie.
Geen wonder dat ik veel stof tot denken had. Plots deed ik wat jullie ook deden. Ik las de woorden met een hoofdletter drie keer luidop in volgorde en voor ik het wist verdween het dashboard in een raam... ik werd meegetrokken en kwam hier. Het was pas een maand geleden dat ik een weg vond naar onze dimensie... Pas dan kon ik jullie proberen te bereiken via het web. Ik moest wel voorzichtig zijn, ik wou niemand anders hierin sleuren."
"Maar hoe wist je dat ik over Lyria zou horen?" vroeg Stassyn.
"Ik kon jullie al een tijdje volgen door een raam, daar zijn ze hier redelijk goed in, maar ik kon geen boodschap achterlaten. Ik zag dat jij in fanfics geïnteresseerd raakte en dacht dat ik je door die weg kon bereiken. Bovendien kreeg ik hulp van een paar van de mensen hier. Ze hebben me echt geholpen want ik kon niet meer terug. Er is geen spreuk om in onze dimensie te raken om plaatsen als deze te beschermen tot we verder gevorderd zijn."
Stassyn keek naar de man die zijn vader was. Hij was niet zoveel anders als op de foto's, deze plaats had hem niet echt verouderd. Stassyn kreeg een idee.
"Hoe lang was je hier?"
"4 jaar. Half zo lang als jullie me moesten missen."
"Ik dacht dat de tijd sneller liep." Zei Elayne.
"Nee anders. Rust nog even, ik ga een paar van de genezers halen om jou eens te laten onderzoeken. Je bleef veel te lang deels hier en deels thuis, dat kan niet echt gezond geweest zijn."
Illya vertrok en nam het kleine pad naar het hospitaal. Het was eigenlijk geen hospitaal in de echte zin van het woord maar het kwam er dicht bij. Onderweg dacht hij na over het voorbije uur. Het was ongelooflijk dat zijn vrouw en zoon hier waren. Hier had hij 4 jaar op gewacht. Aan één kant had hij geweten dat Elayne hem trouw zou blijven, maar aan de andere kant gunde hij haar het comfort van een nieuwe man in haar leven. Het had zo machteloos gevoeld dat hij haar niets kon laten weten.
"Ittax heb je een minuutje?" vroeg hij.
"Wat is er Illya?"
Illya keek nog eens naar de knappe vrouw voor hem. Ze was klein en blond met vreemde okerkleurige ogen. De ogen gaven haar een extra exotische blik en een vreemd soort wijsheid.
"Elayne en Stassyn kwamen door de muur." Zei hij alsof het een alledaagse gebeurtenis is.
"Zijn ze gekomen? Ik ben zo blij voor je." Antwoordde ze terwijl ze hem in de ogen keek en glimlachte. Een zachte deken van troost en geluk bedekte hem en hij voelde zich plots een stuk beter.
"Ik dacht dat je je kunsten niet op mij ging verkwisten."
"Ik was het niet van plan, maar je had het nodig. Waarom ben je niet bij hen als ze hier zijn?"
"Elayne bleef een tijdje tussen de twee dimensies hangen en ze is zwak. Ik dacht dat jij haar kon helpen."
"Misschien. Breng me maar naar haar."
Ittax volgde Illya naar buiten. De zuidelijke delen van het Noordelijk continent waren zeer aangenaam om te leven. De zon scheen, maar er was een zacht windje dat verkoeling bracht. Itaax floot en wachtte even. Plots dook er een bruine draak ter grote van een paard op naast haar.
"Ik dacht dat we Keryan even aan je vrouw en zoon konden voorstellen." Knipoogde ze.
"Hmmm... Ik wist dat jullie ze gingen screenen voor een draak, maar zo vlug? Dat kon ik zelfs niet voorspellen."
"Bwah, bijna iedereen heeft een draak. Ze zijn zowat alles wat hier leeft. Waarom zouden we je gezin niet helpen te integreren?"
"Zoals je mij wou integreren?"
"Ik dacht dat je vrij was. Keryan vindt daarbij dat je je wel eens mag integreren. Ze denkt dat je haar soort discrimineert."
"Keryan! Je weet beter!" zei Illya tegen de zacht bruine mountain draak die hem wel heel brutaal aankeek. Met de draak duurde het maar een paar minuutjes voor ze aan Illya's huisje kwamen. Het parkachtige landschap racete voorbij en plots stopte de draak. Ittax stapte af en volgde Illya naar binnen. De goed verlichte ruimte maakte haar werk gemakkelijk. Zachtjes tastte haar geest het lichaam van de vrouw af. De muur had haar geen schade toegebracht, maar ze was uitgeput.
Plots slaakte Stassyn een kreet. Ittax, Illya en zelfs Elayne opende haar ogen en verlegde haar aandacht naar haar zoon.
Een groot bruin hoofd was dicht genoeg bij hem om hem een lik te geven als het dat wilde. Keryan wou het. De lange roze tong likte de wang van de jongen. De ogen van de mountain lichtten op en ze begon te spreken.
"Hij is lief. Hij zal één van mijn soort gelukkig maken." Zei ze.
"Wat ben je?" vroeg Stassyn.
"Ik ben Keryan. En jij smaakt naar vuur." Zei ze.
"Hoe kan ik naar vuur smaken?"
"Dat is hun manier van zeggen dat je een beetje pikant smaakt. En dat je waarschijnlijk naar de vulkaan moet voor een draak."
"Ik... een draak?" vroeg hij.
"Zie het als een initiatie, de meeste mensen hebben ze. Ze zijn zeer handig in een wereld zonder machines. Illya is al jaren geleden geproefd. Hij was eerder een water type."
"Ik vraag me af wat dat betekent." Vroeg Elayne van het bed.
"Dat hij nogal intuïtief en flexibel is. Wat hij ook bewezen heeft. Met wat rust zal je zonder zorgen over een weekje weeral rondspringen. Daarom denk ik dat je ook wel graag geproefd wordt."
"Hmmm..; Ik wil die draak wel eens van dichtbij zien." Zei Elayne nog altijd
zwak.
"Kom Keryan."
De draak volgde zonder problemen en stond licht buigend naast Elayne toen
ze een warme vochtige plek op haar hoofd voelde.
"Zeker water." Zei de draak en lekte nog een keer, "lekker."
-
